1 මේ අතරතුර දිනපතා තෝබිත්, සිය පුතාගේ ගමන ගොස් ඔහු ආපසු එන්නට ගතවන දවස් ගණන් කරමින් සිටියේ ය. ඒ දවස් ගණන ගතවුණ නමුත් ඔහුගේ පුත්‍රයා ආපසු නොපැමිණියේ ය. 2 ”ඔහු එහි ප්‍රමාද වෙන්නට නැතැ යි සිතමි. ගබයෙල් ද මියයන්ට නැතැ යි පතමි. ඇතැම් විට එහි දී ඔහුට මුදල් දෙන්ට කිසිවෙක් නොසිටියා වෙන්ට පුළුවනැ”යි ඔහු සිත සිතා සිටියේ ය. 3 තවද ඔහු කරදර වෙන්නට විය. 4 ඔහුගේ බිරිඳ අන්නා කතා කොට, ”අහෝ! මාගේ පුත්‍රයා මිය ගියේ ය. ඔහු තවත් ජීවතුන් අතර නැතැ”යි කියන්නට වූවා ය. මෙසේ කියා ඈ සිය පුත්‍රයා ගැන හඬන්නටත්, වැලපෙන්නටත් පටන්ගත්තා ය. 5 ”අහෝ, මාගේ පුත්‍රය! මාගේ ඇස් දෙකේ එළිය වන නුඹට මා යන්න දුන්නා නොවේ දැ”යි කියමින් සිටියා ය. 6 එවිට තෝබිත් උත්තර දෙමින්, ”මා සොහොයුරිය, නිහඬ වන්න. එවැනි සිතුවිලි නොසිතන්න. ඔහු යෙහෙන් සිටියි. ඔවුන්ට ප්‍රමාද වීමට යමක් එහි දී සිදු වී ඇත. ඔහුගේ මිතුරා අපට විශ්වාස කළ හැකි කෙනෙකි. ඇරත් ඔහු අපේ ම ඥාතියෙකි. මා සොහොයුරිය, අධෛර්ය නොවන්න. ඔහු හනික එනු ඇතැ”යි කීවේ ය. 7 එහෙත් ඈ කතා කොට, ”මට කරදර නොකරන්න. මා රවටන්නට වෑයම් නොකරන්න. මාගේ දරුවා මියගොස් ඇතැ”යි කීවා ය. තවද දිනපතා ඇගේ පුත්‍රයා නික්ම ගිය පාර දෙස බැලීම සඳහා ඈ හදිසියේ පිටතට යන්නට පුරුදු ව සිටියා ය. ඈ තමාගේ ම දෙනෙත් හැර අන් කෙනෙකු විශ්වාස නොකළා ය. ඉර බැස ගිය පසු ඇය ආපසු ගෙදර එන්නී ය. අවුත් නිදාගන්නට නොහැකි ව, මුළු රාත්‍රියේ ම හඬමින් වැලපෙන්නී ය.
එක්බතානා සිට පිටත්වීම
සිය දුවගේ විවාහ මංගල්‍යය සඳහා උත්සවය පැවැත්වීමට රගුවෙල් දිවුරුම් දී තිබුණු දවස් දස සතර අවසන් වූ පසු තෝබියස් ඔහු වෙත පැමිණ, කතා කොට, ”දැන් මට යන්නට අවසර දෙන්න. මාගේ පියාගෙත් මවගෙත් මා යළි දැකගැනීමේ බලාපොරොත්තු සියල්ල අහෝසි වී යන්නට ඇත. එබැවින්, පියාණෙනි, මාගේ පියාගේ ගෘහයට ආපසු මට යන්නට අවසර දෙන ලෙස ඉල්ලමි. මා ඔහු වෙතින් පිටත් වූ විට ඔහු සිටිය තත්ත්වය මා ඔබට දන්වා ඇතැ”යි කී ය. 8 එවිට රගුවෙල් තෝබියස්ට කතා කොට, ”ම පුත, නවතින්න, මා සමඟ නවතින්න. ඔබ ගැන ආරංචි දීමට ඔබේ පියා වෙත මම පණිවුඩකාරයන් යවමි”යි උත්තර දුන්නේ ය. 9 එහෙත් තෝබියස් ඔහුට පෙරැත්ත කරමින්, ”එසේ නොවේ වා! මාගේ පියාගේ ගෘහයට මට ආපසු යන්නට අවසර දෙන ලෙස ඉල්ලමි”යි කීවේ ය. 10 රගුවෙල් ද එවිට තවත් කරදර නොකොට ඔහුගේ මනාලිය වන සාරා ඔහුට භාර දුන්නේ ය. තවද, ඔහු තම වස්තුවෙන් බාගයක් ද සේවක සේවිකාවන් ද ගොනුන් සහ බැටළුවන් ද කොටළුවන් ද ඔටුවන් ද, වස්ත්‍ර, මුදල් සහ ගේදොර බඩුබාහිරාදිය ද තෝබියස්ට දුන්නේ ය. 11 මෙසේ දුන් පසු ඔහු ඔවුන්ට සතුටින් යන්නට අවසර දුන්නේ ය. තෝබියස් නික්ම යන විට රගුවෙල් ඔහුට කතා කොට, ”ම පුත, නිදුක් නිරෝගී ව සතුටින් ගමන යන්න. ස්වර්ගයේ දෙවියන් වහන්සේ ඔබටත් ඔබගේ බිරිඳ වන සාරාටත් කරුණාව පාන සේක් වා! 12 මා මියයනු පෙර ඔබේ දරුවන් දැකීමට බලාපොරොත්තු වෙමි”යි අවසාන සුබ පැතුම පැතී ය. ඔහු සිය දුව සාරා අමතා, ”දැන් ඔබ ඔබේ මාමණ්ඩිගේ නිවෙසට යන්න. මින්පසු ඔබට ජීවිතය දුන් දෙමාපියන් සේ ම ඔව්හු ද ඔබේ දෙමාපියෝ වන්නෝ ය. මා දුව, සාමදානයෙන් යන්න. මට දිවි ඇති තාක් ඔබ ගැන හොඳ මිසක් වෙන යමක් අසන්නට මම බලා නොසිටිමි”යි කීවේ ය. ඔව්හු මෙසේ ඔවුන්ට සුබ පතා යන්නට හැරියේ ය.
එඩිනා ද තෝබියස් අමතා, ”පෙම්බර පුත්‍රය, සොහොයුර, ඔබ ආපසු මෙහි ගෙන ඒමට සමිඳාණන් වහන්සේ කැමැති වන සේක් වා! මා මියයන්නට පෙර ඔබේ ද මාගේ දුව වන සාරාගේ ද දරුවන් දකිනු පිණිස ජීවත් වීමට හැකි වේ වා! යි ප්‍රාර්ථනා කරමි. සමිඳාණන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි මම මාගේ දුව ඔබට භාර කරමි. ඔබට දිවි ඇති තාක් කවර දිනක වත් ඇය අසන්තෝෂයට පත් නොකරන්න. මාගේ පුත්‍රය සාමදානයෙන් යන්න. මින්පසු මම ඔබේ මව ය. සාරා ඔබේ සහෝදරී ය. අපේ මුළු ජීවිත කාලය තුළ ම අපට යෙහෙන් විසීමට හැකි වේ වා!”යි කීවා ය.
13 තෝබියස් සිත් සතුටින් රගුවෙල්ගේ නිවෙසින් නික්මුණේ ය. සිය ගමන සාර්ථක වූ බැවින් ඔහු සන්තෝෂයෙන්, සියල්ලේ රජාණන් වූ අහසෙත් පොළොවෙත් සමිඳාණන් වහන්සේට ප්‍රශංසා කෙළේ ය. ඔහු මේ ආශීර්වාදය රගුවෙල්ට ද ඔහුගේ බිරිඳ වන එඩිනාට ද දෙමින්, ”මාගේ මුළු ජීවිත කාලය තුළ ම ඔබට ගෞරව කිරීම මාගේ සන්තෝෂය වේ වා!”යි කීවේ ය.
